بهتون گفته بودم که تنها آدمی که میشناختم قبل اومدن به کانادا همین پسره بود.
همیشه توی رفتارش این رو میدیدم
خیلی وقتا که اصلا نیازی هم نبود میدیدی اصرار میکرد که جایگاه آدم رو به آدم یاداوری کنه!
یعنی برای کوچکترین مسئله ای این ادم گیر میداد که جایگاه تو چیه
بعدها متوجه شدم که آدمها رفتاری رو بازتاب میدن که خانواده و اقوام و محله و کشور و جامعه با اونها داشتن و بهشون یاد دادن.
توی این جامعه کانادا، با اینکه دولت داد میزنه که مهاجرپذیره، ولی مردم و کامیونیتی ها و خیلی محیط ها اصلا دوست ندارن که مهاجر وارد بشه.
انگار نه انگار که این وایت ها خودشون کانادا رو از مردمش گرفتن به زور!
برای همینم هست که کسی که اینجا میمونه، اون رفتار رو به خودش میگیره.
و من تازه تازه میفهمم چرا ایرانیای کانادا ظاهرا شسته و رفته و مودبن ولی در درونشون میبینی کلی بیماری روحی و روانی و تحقیر رو جا به جا میکنن.
راستی
یادتون میاد گفتم بعد جاپ شدن مقاله م یه استادی باهامون تماس گرفت و گفت که یه مقاله در دست چاپ دارن ولی نمیتونن چاپش کنن چون چند جا نمیتونن figure out کنن اوضاع و داده ها رو؟
و ماکمکشون کردیم؟
به ما گفتن که از من و استادم قراره در مقاله تشکر کنن و همینطور برای من مدل و نمودار ساختن :)
جالبه که استاده توی هاروارد talk داشت و مدل و داده های منو هم نشون داده :)
به ما خبر داد و ماجرا رو تعریف کرد و داده های بیشتری خواست
فکر کن، استاد خود من همچین جایی تابه حال تاک نداشته
مقاله هیچ کدوم از دانشجوهاش از همچین جاهایی سر در نیاورده
بعد یه دونه دانشجوی اینترنشنال رو اعتماد کرد بهش و اوردش کانادا و الان مقاله من و داده هام به اضافه داده های دیگری که بعدها فرستادیم به به اون استاده و کمک کرده مقاله ش رو چاپ کنه توی هاروارد ازش صحبت شد و کار من رو بزرگگگگگ رویاسکرین نشون دادن :)
ما نتونستیم حتی یه ژورال با ایمپکت بهتر برای این مقاله مون پیدا کنیم
چون خیلی یونیک بود
و الانم هرچی کار چاپ میشه توی این زمینه همه بدون استثنا میفرستن اون ژورنالی که ما چاپ کردیم.
میدونم وسط سیل و بدبختی هم وطنام الان وقت مناسبی برای این حرفا نیست. ولی خواستم خوشحالیمو با شما قسمت کنم.
درباره این سایت