هرچی دقت میکنم و هرچی با تاریخ خون ها اینجا صحبت میکنم
میبینم که ایرانیا اخلاقای غیبت کردن و نمیدونم ترسو و محافظه کار بودن یا زیراب زدن رو فقط میتونستن از بریتیش ها یاد بگیرن!
این دوستم که دختر ایرانیه و تو شهرمونه و با هم وقت میگذرونیم منو به دوستش که یوشنم یه دختره توی امریکاس معرفی کرد
با هم صحبت کردیم
بچه ها دختره، اندازه صد تا پسر ایرانی توی کانادا جنم و شخصیت و شعور داره.
اینو من بارها دیدم که امریکاییا خیلی ساده تر و کاسب تر و مهربون تر و اهل کمک تر و از طرفی خیلی باهوش تر از کاناداییا و اروپاییا هستن. یعنی حواسشون جمعه. اینقدر ازش خوشم اومد! به خودشم گفتم که خوشبحالت و دست راستت رو سر من که زودتر بیام اونجا.
همچنان میگم
فکر نکنین کانادا جای بدیه
کانادا جای خوبیه
ولی آدم خودشو میخواد.
کانادا برای کسی که از زندگی یه نواخت تکراری 24 ساعته بازی کامپیوتری کردن و بعدش خوابیدن و غذای ان لاین سفارش دادن خسته میشه مناسب نیست. روانی میشی توی این سیستم.
کلا میگم اگه کسی بدون غر زدن تونست یه سال کانادا رو تحمل کنه یعنی کانادا احتمالا اپشن خوبیه براش.
من روزی که اینجا اومدم احساس کردم که تو ایران شادتر و خوشحال تر بودم.
تو فکر توی ایران تو راه میری نشست و نمیدونم کلاسهای و گرووههای مختلف هست.
من خودمو کشتم که توی تورنتو دو سه تا کلاس درست و حسابی پیدا کنم مگه تونستم؟!
کلا همه در حد بار رفتن آپشن دارن.
الان میفهمم چرا ایرانیاتوی کانادا میخوان به این و اون کمک کنن. بدبختا دارن روانی میشن.
ولی ایرانیای امریکا غالبا چون بهشون کمک شده میخوان به بقیه کمک کنن. یه مدل دیگه هست. همش دایره دوستی رو گسترش میدن.
ایرانیای کانادا خیلی میترسن بیچاره ها :) همش ترس همش لرز.
من اولش اینجا دوست پیدا کردم
بعدش باز باز دوست پیدا کردم
الان دیگه طرز تفکرم زیاد باهاشون جور در نمیاد درسته که رابطه رو حفظ کردیم ولی الان هر دو ماه چند تا دوست جدید پیدا میکنم و این روند سریعتر خواهد شد.
چون اینجا میبینی غالب ایرانیا با همون تنبلی و ترس و وحشت و محافظه کاری و غرور همینجوری میمونن تا اخر عمر. و چون تو داری همش متحول میشی یا پرکارتر میشی پس مجبوری خودتو بکشی بالا.
شاید بگم یکی از معدود ادمهایی که هیچوقت برای من رنگ نباخت توی این دو سال و سه ماه، محمد بود! و خواهرم. که دو تا ادم پرکار هستن. مخصوصا محمد.
درباره این سایت