امروز صبح که از خواب بیدار شدم،
اینقدر شرایط و هوا خوب بود،
که ب این فکر کردم،
(و مطمئن شدم)
که هر جای دنیا که باشی، از کشور اباتز وسط اقیانوس که نصفش رفته زیر اب،
تا ایستر ایلند وسط اقیانوس اون وری هزاران کیلومتر دورتر از خشکی های شیلی
تا ونکورر
تا برلین
ایران
هر جا
اگه اون کسی که دوست داری پیشت باشه، باشه
و اون شرایطی که دوست داری، فراهم باشه، دنیا به کامت هست، و هیچ غمی نداری.
وگرنه،
توی طلا هم که باشی،
بورلی هیم که باشی
دلت که شاد نباشه
بی ارزشه همه چی
اینقدر همه چیز خوب بود و باد خوب و ارومی میوزید
که اینها به ذهنم خطور کرد.
درباره این سایت