من هر وقت هم خونه ایام سوپ میپزن یا غذا
میرم میگم وای چه خوشمزه هست عالیه.
اینو از خود کاناداییا یاد گرفتم. کالچرشونه.
برای همینم کیفیت غذاهای اینها پیشرفت نمیکنه چون نه کسی انتقاد میکنه نه انتقاد قبول میکنن.
سیستمی که توی اون فقط از هم تعریف کنن بهتر نمیشه.
کشوری که مردمش و کارمنداش فقط از هم تعریف کنن و به اصطلاح "نایس" باشن هم پیشرفتی نخواهد کرد.
هیچ پیشرفتی نخواهد کرد.
من هم خونه ایام میخواستن فوق بگیرن،
تا الان 6 تا شده تعدادشون،
میدادن اس او پی ها و استادی پلن هاشون رو بخونم و نظر بدم.
هر انتقادی هر نظری داشتم
میگفتن اره این باید اینجوری باشه دیگه! درستشم همینه.
دیگه یاد گرفتم همیشه فقط تعریف میکنم و میگم عالی گل و بلبله به به.
هیچ کدومم فوق قبول نشدن :|
بعد من افر پی اچ دی رو دیکلاین کردم و نرفتم بخونم و مغز اینها ترکید. گفتن فانتزی کاناداییاست دکترا چرا اینکارو نکردی؟
گفتم والا دو تا فوق بسه. بگیرمم یه جای دیگه.
سیستمی که همه فقط از هم تعریف کنن اون سیستم رشد نخواهد کرد.
من برای دفاعم ریهرزال دادم
و به همه گفتم بیان
و بهشون هم گفتم که هر قدر سوالاشون نقد هاشون هارش باشه هم من خریدارم. به شرطی که از چیزی ایراد بگیرن که بشه اونجا عوض کرد نه که بیان بگن چرا تو قیافه ت یا صدات یا هیکلت این شکلیه و عوضش کن (گرچه باز دو تا ایرانی اومدن گفتن چرا این تو اینقدر صدات زشته؟!!!)
من رو به مدت دو ساعت و نیم له کردن.
له شدم.
رفتم بعدش با هم خونه ایم بیرون و باهاش نوشیدنی خوردم تا فراموش کنم درد رو.
وقتی دفاع کردم،
اون استادی که از دانشگاه yale بود
برام نوشته بود که تو پرزنتیشنت اینقدر شفاف، درست، عالی و عین یه داستان بود، که من یه لحظه موندم. واقعی هم نوشته بود.
یعنی امریکاییه و تعارف الکی نداره.
کاناداییا نه، اونا همه ش میگفتن ایت واز نایس ایت واز نایس و سوالای عجیب میپرسیدن (توی دفاع من شش نفر استاد اومده بودن).
جالبه که من سوالای این استاد رو همه رو درست و کامل جواب دادم (بقیه رو گاهی جدا درک نمیکردم اینقدر اینتروداکشن میاوردن و هی وسطش سه تا انگار اب جو میخورن باز حرف میزنن) چون خیلی واضح شفاف و کاملا مرتبط میپرسید و بدون عقده.
بقیه نه،
بقیه قبل امادگی به ما میسپردن، سوال نپرسینا! مام نمیپرسیدیم که هول نکنن. هیچی هم نشدن. نه که من چیزی بشم، نه. من به اندازه خودم رشد دارم میکنم. اونها نه. نمیکنن.
برای همینم هست که برای پیشرفت توی این کشور باید خودت رو downgrade کنی. این کشور جای باهوشا و بااستعدادها و سخت کوشا نیست.
باید خیلی معمولی باشی. همین. اگه کسی اینجا میتونه کار کنه و زنده بمونه و تو سیستم این جا پیشرفت کنه یعنی معمولی معمولیه (الان دارم تجربه میکنم) و این ادم هرجای دنیا بره اگه شبیه این جا نباشه به فاک میره. چون خیلی جاها، جای معمولیا نیست.
ولی توی این کشور شما باید معمولی باشید. معمولی بفهمید. با موج برین. مثلا فمینیست باشید و هر بار بله پسرو باید همیشه انداخت زندون. اگه بخواین یکمی هم فکر کنین، اینجا مریض و افسرده میشین.
اینها توی outline شون هست. باید "معمولی رو به پایین" باشی.
درباره این سایت