امروز وقتی رفته بودم بدوئم، یاد یه چیزی افتادم
میدونستین که کامران جعفری کلا دو سال کالج خونده (نه حتی یه لیسانس بگیره) و هومن هم کلا دیپلم داره؟!
یعنی این دو تا حتی نمیدونن دانشگاه چیه؟!
فکر نکنین دانشگاه شوکت و چیزیه. نخیر. بزرگترین تاثیرها رو توی زندگی من کسانی گذاشتن که حس و حال دانشگاه نداشتن.
و کلاس کامران هومن با امیر تتلو فرق داره. آدمای مودب و ظاهرا باشخصیتی هستن درسته که رگ و ریشه ندارن و برای پول و شرهت دست به هر کاری میزنن.
ولی میخوام بگم که کلا این دو تا درس مرس نخوندن.
بچه ها حقیقتش دلم برای ساشا سبحانی خیلی میسوزه.
حالا اون تنهایی و بدبختیش به کنار
میدونین ایرانی جماعت همیشه فکر میکنن توی دنیا همه کشورها هویجن
فقط المان هست که با اینها برابره چون بلاخره ایرانیا از خون اریایی هستن و این خزعبلات
و بعدم امریکا
ساشا هم مثلا همش المان المان میکنه.
دل آدم میسوزه به اینقدر بدبختی ملت.
به این درجه از جهالت و حماقت.
امروز رفته بودم بدوئم
خونه ها و مناظر زیبایی هست.
یه لحظه فانتزی زدم
فانتزی زدم که انگار دارم میرم خونه
انگار خونه گرم و راحتی داریم
و انگار کشور خوبی داریم و میتونیم توش کار کنیم و زندگی کنیم بدون اینکه هر روز نگران اجاره خونه و تمدید وورک پرمیت و کانکشن زدن و آن تایم سر کار رفتن باشیم، نه که توی کشورمون ان تایم سر کار نریم نه،
یه لحظه فانتزی زدم
که نیازی نیست زور بزنم که به یه زبون دیگه حرف بزنم
میتونم کلا یه تاکسی بگیرم و برم سر کار
انگار میرم دانشگاه
میرم سر کار
برمیگردم خونه
شام میخوریم با هم
هرکی میره اتاقش
با هم سفر میریم
با هم میریم خونه اقوام
آخر هفته ها میریم خونه اقوام
اونها میان خونه ما
مادرم غذا میپزه
من میپزم
خواهرم میپزه
خوش میگذرونیم
خوشحالیم
تصور کردم که انگار اینجا
سیستم تاکسی و اتوبوسش مثل ایران هست
مثل المان هست
کاشکی کشورم هوای تمیزی داشت
سرفه نمیکردم که مجبور شم کشور عوض کنم
حقیقتش
کجا بهتر از کشور آدم؟
گاهی وقتا این چیزها رو مرور میکنم
در عمق وجودم
در درونم
به این فکر میکنم که چقدر دوست داشتم پیش خانواده و دوستانم باشم
ازدواج کنم
خوشبخت بشم
از شانس خوب یا بد
تو کشوری که به دنیا اومدیم که نصفمون در به در شدیم بقیه مون هم دارن همینجوری فرار میکنن.
واقعا خاک بر سرمون.
درباره این سایت